Fruitvliegjes en politiek. Twee verschillende woorden die weinig met elkaar te maken lijken te hebben. Toch zie ik één overeenkomst.
De afgelopen weken heb ik vrij veel activiteiten ondernomen die normaal gesproken buiten mijn comfort-zone liggen. Een voorbeeld van zo'n enorm moeilijk ding is... Breien. Niet zomaar breien, maar actie-breien.
Morgen mag er gestemd worden. Mezelf kennende sta ik dan met mijn rode potlood te zweven over alle namen en lijsten. "Iene miene mutte" wordt het nog net niet; daarvoor zijn de belangen te groot. Ik wil vooral niet dat ik bij een partij uitkom waarop ik juist niet wil stemmen. Maar wie blijft er over om te kiezen?
Wie 'A' zegt, moet ook 'F' zeggen… Vorige keer schreef ik over de gevolgen van de Aardgaswinning. Ik had toen niet het flauwste vermoeden dat ik precies twee weken later op de Vismarkt zou staan met een vlammende Fakkel in mijn hand. Klaar voor de 'F' van Fakkeloptocht.
In Groningen hoor ik het kraken. Een onheilspellend geluid dat niets te maken heeft met het feit dat ik afgelopen weekend op dun ijs stond (doodeng vond ik dat, dat gekraak onder mij).
Afgelopen zaterdag was er een aardbeving, als gevolg van de gaswinning. Helaas komt zoiets vaker voor: deze had een kracht van 1.1. Toch was de impact groot: het epicentrum bevond zich namelijk precies onder het huis van mijn schoonfamilie.
Het begrip 'orde in de chaos' begrijp ik nooit. Iets is 'orde' of iets is 'chaos'. Voor mij geldt meestal het laatste. Chaos dus. Zeker nu.
Een tijdlang leek de aarde stil te staan. Eind maart hoopte ik nog even dat alle wereldleiders keihard '1 april!' zouden roepen. Dan zouden we beseffen dat dit alles gewoon een slechte grap was, elkaar in de armen vliegen en opgelucht ademhalen. Gelukkig was het maar een droom...
Doei gas, tot ziens in het museum!
15 december 2023Gedemonstreerd voor Groningen! En nu?
24 januari 2022© 2006 - Ingrid de Vries