Toen ik voor de eerste keer een poging deed tot snorkelen -gewoon in een zwembad- verzoop ik bijna omdat ik stug door mijn neus bleef ademen en de snorkel vol water liep. Ondertussen riep de instructeur dat het belangrijk was om rustig door zo'n ding te ademen. Hoe dan?
Afgelopen week was het dan eindelijk zover. Schaatsen op natuurijs! En dat in maart: de maand van de lente. Holadiee. Maar hoe bereid je je eigenlijk voor op zo'n sportieve onderneming? Ik moet zeggen: dat ging hier fantastisch. Ahum.
Vooropgesteld: dit is een luxeprobleem. Zodra ik ga zeuren over zonnebrandcrème, is de zon in aantocht en dat is eigenlijk heel erg fijn. Er zijn al wat mooie dagen geweest en persoonlijk word ik erg gelukkig van een warm zonnetje op mijn bleke toet.
"Ik wil toch even kwijt dat ik vind dat je teveel gaapt," zegt een oudere man die ik niet ken. "O?" mompel ik. "Ja, je zit zo te gapen dat ik er zelf ook van moet gapen." Om er zeker van te zijn dat ik hem begrijp, doet de man zijn mond zo wijd mogelijk open.
Na een tijd van schrijven, schrappen, herlezen, laten lezen, nadenken, stressen, overwegen, discussiëren, juichen, mopperen, vastlopen en doorgaan is het dan eindelijk zover. Ik heb een manuscript voor een kinderboek klaar! Natuurlijk ben ik daar ontzettend trots op.
Dikke stress. Mijn papieren rijbewijs verloopt binnenkort. Mijn paniek is groot. Niet omdat ik mijn rijbewijs acuut nodig heb, maar omdat ik daarvoor een nieuwe pasfoto moet maken. Die moet helemaal goed zijn. Mijn paspoort is namelijk ook al bijna verlopen…
Slaperig zit ik achter de computer en dat komt door onze brandmelder. Vannacht sloeg dat ding groot alarm. Niet omdat het huis affikte, niet omdat wij dreigden te stikken in de rook en niet omdat we vergeten waren om het gas uit te zetten.
Sinds kort heb ik een nieuw ritueel: theelabeltjes verfrommelen. Of, wanneer ik meer tijd heb, theelabeltjes vouwen. Niet zozeer omdat ik een hobby nodig heb, maar uit bittere noodzaak. Wil ik daarover praten? Nee!
Het begrip 'orde in de chaos' begrijp ik nooit. Iets is 'orde' of iets is 'chaos'. Voor mij geldt meestal het laatste. Chaos dus. Zeker nu.
Het is lang geleden dat ik in een rij heb gestaan. En ook nog eens met mijn paspoort in de hand dat ik al een paar jaar niet meer heb vastgehouden. Plus allerlei andere belangrijke papieren die ik niet kwijt mag raken. Ik waan me op een luchthaven, net voor de allerlaatste formele controles. Het moment waarop je bijna in een vliegtuig kunt stappen, een nieuwe reis mag maken. Alleen bevind ik mij niet op Schiphol, maar in een ijshal.
Het was nogal druk. We zijn namelijk al een behoorlijke tijd bezig met ditjes&datjes in huis. Het belangrijkste nieuws: 2023 is het jaar waarin ons huis gasloos werd! We zeiden 'Doei' tegen onze gasapparaten. Met soms wat pijn in mijn hart – want o, onze gaskachel vond ik mooi – en soms heerlijk resoluut (wat te doen met de achtergebleven leidingen in huis? Huppekee, de zaag erin). Én we namen gepast afscheid van onze keukengeiser.
Doei gas, tot ziens in het museum!
15 december 2023Gedemonstreerd voor Groningen! En nu?
24 januari 2022© 2006 - Ingrid de Vries