Wie 'A' zegt, moet ook 'F' zeggen… Vorige keer schreef ik over de gevolgen van de Aardgaswinning. Ik had toen niet het flauwste vermoeden dat ik precies twee weken later op de Vismarkt zou staan met een vlammende Fakkel in mijn hand. Klaar voor de 'F' van Fakkeloptocht. Eigenlijk is dat een best gevaarlijke onderneming in combinatie met mijn motorische onhandigheid. Ik nam het risico…

Mijn eerste gedachtes bij een fakkeloptocht: o jee, wat als ik per ongeluk mijn haar in de fik steek? Of nog erger: mijn mede-demonstranten?

Heeft het eigenlijk zin om collectief de kou te trotseren in de Groningse binnenstad? Gaat Den Haag luisteren naar de oproep van Noordelingen (voor sommigen 'veuls te ver weg')? Maar ja: binnen blijven en de kachel wat hoger zetten (wetende dat er dan nóg meer gas uit de Groningse bodem wordt gepompt) is in deze situatie niet gepast. Zoals ik al schreef in mijn vorige Ditje&Datje, is de situatie in de provincie Groningen nogal schrijnend: gedupeerden als gevolg van de gaswinning zijn onveilig in hun eigen huis en krijgen te maken met een hoop bureaucratie om hun schade vergoed te krijgen.

Het voelt voor mij niet oké om over deze problemen te schrijven en vervolgens niks te doen. Handschoenen aan, muts op en naar de Vismarkt dus… De pers is er, alle Groningse burgemeesters zijn er, muzikanten zijn er, de stadsdichter is er, vele Groningse organisaties zijn er, politici zijn er, bekende Groningers zijn er, Freek de Jonge is er… Er is een enorme menigte en daarachter ben ik.

Het aantal mensen op de Vismarkt is niet te tellen, maar het moeten er duizenden zijn. Als iedereen een fakkel heeft bemachtigd en deze aansteekt, ontstaat er een indrukwekkende stoet. Hartverwarmend ook. Een rij die zo lang is dat het volgens mij wel drie kwartier duurt voordat deze voorbij is.

Duizenden vlammen door het centrum van Groningen.

Langs de vertrouwde Grote Markt, langs de Oosterstraat waar nieuwsgierige bewoners hun hoofden uit de ramen steken en langs het Zuiderdiep waar het openbaar vervoer platligt, omdat er geen rekening is gehouden met de mensenmassa op de busbaan.

Onderweg lopen we langs een bushalte waarop een mededeling staat: deze halte is vervallen, in verband met reparatiewerkzaamheden aan een gaslek… Ik bedenk dat duizenden vlammen deze plek passeren; ook een risico. Op dat moment besef ik: ik maak mij de hele bijeenkomst verschrikkelijk druk over wat er kan gebeuren met vuur. Terwijl wij Nederlanders al sinds de ontdekking van de gasbel bij Slochteren al met vuur spelen.

Al jaren gaat het te hard, te veel, te vaak. En ja, de gaswinning heeft voor veel inkomsten gezorgd, maar tegen welke prijs?

Het is indrukwekkend om mee te lopen met de fakkeltocht: zoveel mensen die allemaal dezelfde kant op gaan. Samen lopen en stilstaan tegelijk. Spandoeken worden gelezen, journalisten luisteren en tekenen de verbijsterende verhalen op. Het komt op televisie, internet en in de kranten. Het lijkt erop dat het probleem van Groningen eindelijk wordt opgemerkt; ik begin hoop te krijgen dat de landelijke politici gaan volgen…

Na de optocht is het tijd voor warme chocolademelk en doof ik mijn fakkel. Tevreden zit ik thuis voor de televisie. De fakkeloptocht blijkt door te gaan in de media. Dat is een prettige gedachte. Dan komt de schrik…

"Oké, er gaat echt heel veel geld heen, laat ik het zo zeggen. Volgens mij doen we dat netjes. Maar ik begrijp heel goed dat mensen daar natuurlijk woest over zijn."

"Er zit nu een meneer, Hans Alders, met een clubje om zich heen die dat fulltime doet."

"Ik vind het een soort erekwestie dat we dit netjes oplossen. En volgens mij doen we dat echt. En als er op een gegeven moment meer geld nodig is, dan gaan we daar weer naar kijken. Maar volgens mij is dat nu niet het probleem."

Dit zijn een paar uitspraken van onze minister-president in het programma Jinek. En sorry Eva Jinek, voor mij is dit dé reden om de televisie uit te zetten. Dat heeft niets met de presentatie te maken, sterker nog: hulde daarvoor. Ik kan het domweg niet aanzien dat zo'n mega-groot probleem wordt afgedaan met de boodschap dat er een 'clubje mee bezig is'. Alsof je het hebt over de verdeling van een paar snoepjes in plaats van over onveilig geworden huizen. Dat is toch niet normaal?

Sterker nog: dat het 'clubje' van Rutte niet onpartijdig lijkt te zijn en dat schadevergoeding veel tijd en geld kost; dat lijkt blijkbaar ook niet veel uit te maken voor onze premier. Mijn gedachten gaan terug naar het begin van de avond. Er werd verteld dat sommige mensen in eerste instantie maar voor een paar honderd euro aardbevingsschade hadden. Door alle juridische procedures die zij moesten doorlopen, liep dit op tot duizenden euro's.

Het allerergste: alle Groningers die met fakkels door de straten gaan, zijn volgens de premier gewoon 'boos'.

Gedupeerden moeten maar wat meer geduld hebben, want tja, "je moet natuurlijk vaststellen: waar zit de schade? En wie is er verantwoordelijk voor, etcetera." WOW. Er zijn mensen die om minder reden hun televisie uit het raam willen gooien. Premier of niet, hoe durft iemand dat te zeggen tegen mensen die bang zijn dat hun huis bezwijkt? Die stutten staan er echt niet voor de sier, zou je zeggen.

De volgende dag schittert onze premier door afwezigheid op het lijsttrekkers-debat in Groningen. Op televisie zegt een journalist dat alle politici in Groningen aan het warmdraaien zijn voor de grote debatten. Het woord 'warmdraaien' geeft op mij niet echt een serieuze indruk. Terwijl Groningen het juist nodig heeft dat iedereen oprecht toewerkt naar een fatsoenlijke en snelle oplossing voor de aardbevingsproblemen.

Politici zouden met dezelfde hoeveelheid vuur dit probleem moeten behandelen als tijdens de momenten waarop zij reclame maken voor hun eigen partij.

Er is nog een lange weg te gaan, denk ik. Tot het vertrouwen van de Groningers is hersteld en iedere gedupeerde is gecompenseerd, zijn er ongetwijfeld heel veel nieuwe fakkels bijbesteld.

Zelf iets doen?
Teken de petitie Laat Groningen Niet Zakken.

Meer weten?
Verschillende media hebben de Fakkeloptocht onder de aandacht gebracht, waaronder OOG TV.

Op 4 maart om 20:20 wordt de film De Stille Beving uitgezonden op NPO 2. Deze film gaat over de jarenlange strijd van de familie Heite tegen de NAM over de aardbevingen die hun boerderij vernielden.

RTV Noord zendt De Stille Beving uit op 12 februari.
Op zaterdag 18 februari is De Stille Beving om 21:00 te zien bij RTV Drenthe.