Fruitvliegjes en politiek. Twee verschillende woorden die weinig met elkaar te maken lijken te hebben. Toch zie ik één overeenkomst.

Fruitvliegjes roepen bij mij bewondering op, omdat ze uit het niks lijken te komen. Opeens heb je een zwerm, zonder dat je weet waar ze nou vandaan komen. Alsof deze mini-beestjes toegang hebben tot een andere dimensie. Ze lijken uit een tunnel te schieten die onzichtbaar is voor het menselijke oog. Ze zijn er nou eenmaal, blijven veel langer hangen dan je wilt, maar kunnen ook plotseling weer verdwijnen. Ik vind dat fascinerend.

Politiek. Eerlijk gezegd heb ik de neiging om dat onderwerp te negeren. Liever praat ik over andere dingen.Tot er opeens allerlei bizarre nieuwsberichten verschijnen. Regels en wetten zwermen voor mijn ogen en het begint te zoemen: bezorgde burgers doen hun verhaal dat als een mokerslag binnenkomt. Ik wil alles vergeten, maar dat gaat niet. De politiek is overal; als fruitvliegjes op het fruit (dat ook zonder vliegjes ernstig onder druk staat door de aangekondigde BTW-verhoging)...

Het is niet echt een geheim dat ik mij zorgen maak over de gevolgen van de gaswinning in de provincie Groningen. Begin dit jaar schreef ik hierover (en vaker). Aan dit verhaal heb ik niks meer toe te voegen. Is de situatie inmiddels veranderd? Wonen alle Groningers weer veilig en zorgeloos, kunnen kinderen veilig naar school en verlopen herstelwerkzaamheden als gevolg van de gaswinning netjes en fatsoenlijk? Als ik de ontwikkelingen volg, zegt de politiek: "Ja, natuurlijk!" Er worden immers "gesprekken gevoerd."

Uit het Dagblad van het Noorden: "Die gesprekken worden volgens de minister gevoerd door mensen die erop getraind zijn ‘om signalen op te vangen die erop wijzen dat bewoners, waaronder kinderen, zich niet prettig voelen bij de situatie’. Doel is om dat vervolgens ook bespreekbaar te maken."

Ondertussen stelt de Kinderombudsman dat er te weinig aandacht is voor kinderen en jongeren in het aardbevingsgebied. Wat een contrast.

Tussendoor wordt door het kabinet de dividendbelasting afgeschaft. Die beslissing leek wel uit een ander universum te komen; uit het niks en supersnel, zoals alleen fruitvliegjes dat kunnen. Deze maatregel schijnt onze samenleving jaarlijks 1,4 miljard euro te kosten.

Ik ben geen econoom, maar vind 1,4 miljard euro ontzettend veel geld. Geld dat geïnvesteerd had kunnen worden in een fatsoenlijke schade-afhandeling voor de Groningers. Geld voor zorg en onderwijs. Hoe is het mogelijk dat de samenleving jaarlijks 1,4 miljard gaat betalen, voor de toekomst van bedrijven die toch al aan ons verdienen? Dividendbelasting of niet: Unilever vind je toch wel in de supermarkt. En mensen blijven toch wel tanken bij Shell.

Blijkbaar is er een groot verschil tussen de wereld van politici en de werkelijke situatie. Hoe kan het dat die kloof zo groot is geworden? Ik weet het niet. Toch denk ik dat het helpt, als er echt naar elkaar geluisterd wordt; in plaats van dat mensen worden 'getraind om signalen op te vangen'. Het is alsof we allemaal in een eigen dimensie zitten, in onze eigen wereld. In onze wereld – nou ja, dat geldt in ieder geval voor mijn wereld – komen af en toe verontrustende nieuwsberichten door. Alsof deze uit een ander universum komen. Fruitvliegjes en politiek: de overeenkomst is dat ik van allebei niks begrijp.