Afgelopen zaterdag was er een aardbeving, als gevolg van de gaswinning. Helaas komt zoiets vaker voor: deze had een kracht van 1.1. Toch was de impact groot: het epicentrum bevond zich namelijk precies onder het huis van mijn schoonfamilie.

Ik sta in het huis van René's broer en zijn vriendin. Eigenlijk was het de bedoeling dat ze vandaag op vakantie zouden gaan. Een mooie vakantie gun ik iedereen, maar vooral deze twee mensen. Lange tijd was het voor hen onmogelijk om er tussenuit te gaan. De schadeafhandeling van hun huis als gevolg van de gaswinning, slokte namelijk veel tijd en energie op.

Inmiddels zitten zij voor de tweede keer in een schadetraject. Hun verhaal is in dit artikel te lezen. Een oplossing lijkt nog niet in zicht: na zes maanden gaf de Tijdelijke Commissie Mijnbouw Groningen (TMCG) hen de boodschap dat ze nog vijftien maanden langer moeten wachten op een verdere afhandeling. De scheuren in hun huis wachten niet…

Dit is eigenlijk niet voor te stellen…

Lange tijd niet weten wat er met jouw geliefde huis gaat gebeuren, nog meer financiële onzekerheid, voortdurend geconfronteerd worden met aardbevingen die steeds meer schade veroorzaken... En dat allemaal door de gaswinning.

Het lijkt mij persoonlijk niet te doen om te moeten leven met de vraag of een vertrouwde omgeving nog wel veilig is... Toch is dit de dagelijkse realiteit die veel mensen in Groningen moeten doorstaan. Dat dit in Nederland gebeurt, kan ik nog steeds niet geloven.

Ik wil zo graag zeggen: "Pak die vakantie, ga er even tussenuit zonder dat je je zorgen maakt over de toekomst." Maar het feit is dat je niet zorgeloos weg kunt gaan: wat gaat er in de tussentijd met het huis gebeuren – komen er nieuwe aardbevingen? – en hoe tref je een woning aan als je weer terugkomt?

Afgelopen zaterdag: een aardbeving van 1.1 volgens het KNMI. Het epicentrum ligt onder het huis in Krewerd.

René's broer en zijn vriendin besluiten uiteindelijk om op vakantie te gaan, het is tijd. Dan gebeurt er iets wat je niet voor mogelijk houdt: precies onder hun eigen huis vindt een aardbeving plaats.

Met de familie staan we nu stilletjes op de gang. Boven de ingepakte tassen zie ik de scheuren op de muur: meer en dieper dan de vorige keer toen ik hier was. Scheuren van deze omvang laten zich niet dichtsmeren, al wordt dat advies dikwijls gegeven aan Groningers met schade. Ook moeten de mensen in Groningen wat langer geduld hebben, zoiets heeft de minister gezegd. De Groningse bodem wacht niet meer: de aardbevingen stoppen niet.

De scheuren verspreiden zich niet alleen door het huis, maar gaan veel verder: ze raken mijn vertrouwen in de politiek.

Voor René's broer en zijn vriendin is de welverdiende vakantie voorbij, voordat deze kon beginnen. Hun tassen gaan nergens heen: deze staan voor mij symbool voor de hele situatie in Groningen. Alles rondom de afwikkeling lijkt stil te staan, zelfs als je letterlijk een aardbeving onder het huis krijgt. Hoe lang kan zo'n situatie eigenlijk voortduren?

Als burger sta ik machteloos en dat raakt mij. Alles wat solide hoort te zijn in een mensenleven - een huis dat stevig was voordat de aardbevingen begonnen - brokkelt steeds verder af. Was de schade-afhandeling maar een kwestie van 'even dichtsmeren', dan had ik nu ook een beetje kit op mijn hart kunnen doen.

Na de beving in Krewerd heeft het KNMI twee nieuwe aardbevingen geregistreerd in de provincie Groningen. Op de site van het KNMI vind je meer informatie en een overzicht.