Toen ik voor de eerste keer een poging deed tot snorkelen -gewoon in een zwembad- verzoop ik bijna omdat ik stug door mijn neus bleef ademen en de snorkel vol water liep. Ondertussen riep de instructeur dat het belangrijk was om rustig door zo'n ding te ademen. Hoe dan?

Jaren later deed ik een aantal nieuwe verzuip snorkelpogingen: dit keer bij tropische eilandjes, tussen walvishaaien, nemo-visjes en schildpadden. Prachtige ervaringen. Toch is het mij nooit gelukt om een schildpad onder water te bewonderen.

Ooit moest ik achter een boot aanzwemmen die een schildpad achtervolgde, maar het vaartuig had de turbostand aan: de schildpad in kwestie was bezig met het verbreken van een snelheidsrecord, denk ik. Mijn reisgezelschap en ik bleven in verwarring achter: zonder zicht op een schildpad of ander interessant zeeleven.

Nog meer jaren later kreeg ik een nieuwe kans om het onderwaterleven te bewonderen. Ik had een onderwatercamera gekocht en ik was vastbesloten om een grootse foto te maken van een schildpad. Maar ja, een camera bedienen wanneer er water in de snorkel (van twijfelachtige kwaliteit) sijpelt en de ogen prikken door het zeewater (want de duikbril had ook een twijfelachtige kwaliteit) bleek toch een grotere uitdaging dan ik had gedacht. Ik liet mij snel weer op de boot hijsen.

Terwijl ik naar lucht lag te happen op het dek, als een vis op het droge, zwom een grote zeeschildpad onder onze boot met glazen bodem door...

Helemaal geweldig natuurlijk, maar helaas was ik niet helemaal in staat om met volle aandacht naar dit schouwspel te kijken. Opnieuw hoopte ik op een nieuwe kans…

Wederom jaren later, vorige maand, breekt ein-de-lijk die mooie dag aan, op een boot vlakbij een mooi eiland in de Filipijnen. René en ik zien een paar zeeschildpaddenkoppies boven het water uitsteken. Hoera! Ik krijg eindelijk de zoveelste herkansing om deze grootse dieren van dichtbij te bekijken en de omstandigheden lijken prima.

Ik krijg een snorkel toebedeeld die eigenlijk best oké is, al weet ik nog steeds niet hoe je fatsoenlijk door je mond moet blijven ademen met zo'n ding. Toch is mijn snorkel-techniek behoorlijk verbeterd: ik ben in staat om rustig te blijven. Het lukt me nu zelfs om foto's te maken tijdens het snorkelen. Al zijn die bijna allemaal bewogen…

Met mijn linkerhand knijp ik mijn neus dicht en met mijn rechterhand maak ik foto's. Nu kan het niet meer misgaan, of toch wel?

Die verrekte schildpadden. Ze zijn hem allemaal gesmeerd. Wel ontdek ik in het water een kluwen kwallen; dat dan weer wel. Het is een slijmerige bedoening en ondanks dat die meneer van de boot vertelt dat deze beestjes niet steken, breng ik de rest van de vakantie door met een grote hoeveelheid dubieuze rode vlekken op mijn benen.

Op een of andere manier, nu we alweer een paar weken thuis zijn, moet ik vaak aan mijn onbeholpen snorkelpogingen terugdenken. Natuurlijk: ik wil nog steeds die zeeschildpadden van dichtbij bewonderen. Ook het snorkelen zelf (mits het een beetje comfortabel blijft) vind ik fascinerend, omdat je dan alleen jezelf hoort en de buitenwereld helemaal stil lijkt te zijn. Wat een verschil met het dagelijkse leven.

De onderwaterwereld vormt een schril contrast met wat er allemaal gaande is. Soms lijkt er zoveel onheil te zijn in Nederland en de rest van de wereld: vreselijke gebeurtenissen, gênante zaken, onlogische beslissingen…

Terug in Nederland lijkt opeens de hele wereld op mij af te komen: via nieuwsberichten, politieke debatten, Facebook, Twitter, reclames, verkopers in winkelstraten, dingen die moeten en vage brieven op de deurmat.

Op stressvolle momenten verlang ik ernaar om onder water te duiken, in de omgeving van een tropisch eiland. Ontspannen naar visjes kijken en een ultieme poging wagen om dichtbij een schildpad te komen. En vooral: niet meer te hoeven denken aan de dagelijkse stortvloed van berichten en ander gedoe.

Misschien is het wel een zegen dat ik nog nooit een zeeschildpad echt heb ontmoet, door mijn eigen gestuntel. Op die manier blijft er in ieder geval een mooi voornemen overeind. Al jaren lang…

Bovendien is het niet verkeerd om in vreemde tijden af en toe te denken aan die wonderlijke omgeving onder water. En websites af te struinen waarop snorkels staan die foolproof zijn, voor het geval er ooit weer een nieuwe mogelijkheid komt (kans nummer zoveel) om te kunnen zwemmen met schildpadden. Als dat gebeurt, beloof ik dat ik een mooie onderwaterfoto maak, al moet de wereld hierop waarschijnlijk nog jaren wachten.