Slaperig zit ik achter de computer en dat komt door onze brandmelder. Vannacht sloeg dat ding groot alarm. Niet omdat het huis affikte, niet omdat wij dreigden te stikken in de rook en niet omdat we vergeten waren om het gas uit te zetten. Nee, de ramp was van grotere omvang volgens Het Orakel Dat Waarschuwt Tegen Onheil: zijn batterijen waren op. Dat ding vond 4.15 een mooi tijdstip om dat met veel kabaal aan ons te melden.
Met de batterij eruit is onze rookmelder onschadelijk, foto: Ingrid de VriesHet is niet de eerste keer dat we bruut uit onze REM-slaap worden gehaald door de brandmelder. Toen René en ik nog geen idee hadden dat zo'n ding gaat loeien bij gebrek aan duracell-power, zat René in de vroege ochtend rechtop in bed: "Ingrid, het brandalarm gaat af!" "Ga jij maar," mompelde ik en ik draaide mij rustig om. Mijn onderbewuste had blijkbaar besloten om slapend ten onder te gaan. Gelukkig was het loos alarm.
De koolmonoxide-melder lijkt gelukkig een stuk betrouwbaarder dan de brandmelder: die gaat namelijk nooit af. Behalve toen deze net was geïstalleerd. "Hij geeft drie keer zoveel aan als de maximale waarde," stelde René vast. Ik dacht na: "Maar als dat klopt, dan zijn we nu toch bewusteloos of dood?" Ja, dat was ook zo. De gebruiksaanwijzing gaf duidelijkheid: 'Na het installeren zal op het display van de melder eerst een willekeurige waarde verschijnen.' De bedenkers van zoiets hebben een bijzonder gevoel voor humor.
Nu kun je zeggen: "Maar goed dat er niks gebeurd is. Als er echt wat aan de hand is, dan word je tenminste wél op tijd gewaarschuwd. Toch?" Nee dus. Ik ben twee keren met mijn lichaam vol adrenaline wakker geworden, omdat het rook naar brand. Een keer kwam dat, doordat iemand het leuk vond om vuilniszakken in brand te steken in onze straat en de andere keer was er verderop een grote brand uitgebroken. Wat deed het brandalarm? Helemaal N-I-K-S. Het ding was rustig aan het uitbuiken met zijn volle batterijen en zweeg in alle toonaarden.
Brand of niet, ik vrees dat de komende nachten onrustig gaan verlopen. Niet omdat ik bang ben voor onheil of koolmonoxide-vergiftiging, maar omdat ik erop moet vertrouwen dat de melders hun werk doen. En deze doen blijkbaar maar wat. Het liefst zou ik hen uit het raam willen smijten, maar ze zeggen dat het onveilig is om het zonder te doen. De melders moeten dus blijven, ook al levert dat slaapgebrek op. Nu maar hopen dat ik hierdoor niet verstrooid word. Anders ga ik gevaarlijke dingen doen – zoals het gas vergeten uit te zetten – en wordt het brandalarm écht op de proef gesteld…
