Komkommertijd: hét moment voor SIRE om een nieuwe campagne te lanceren over jongens. Half Nederland verslikte zich gisteren in hun komkommer en er kwam een hele discussie op gang. Het heeft mij eveneens aan het nadenken gezet, maar niet op de manier die SIRE voor ogen heeft...

Waar gaat het allemaal over? Volgens SIRE krijgen jongens niet genoeg ruimte. Er wordt namelijk door opvoeders verwacht dat kinderen zich rustig gedragen, luisteren en stil zitten. Om deze woorden kracht bij te zetten, is er speciaal voor jongens een sterke broek gemaakt, genaamd 'broekie' (nee, dat verzin ik niet). Zodat jongens voortaan naar hartenlust kunnen experimenteren. ? Het zou me overigens niks verbazen als later blijkt dat die hele campagne vooral is opgezet om reclame te maken voor die broek. Dan zou ik het nog enigszins snappen. Misschien.

Ik weet het niet. Het is alsof de SIRE mij in één klap terug brengt naar mijn eigen jeugd. Wat knap is, aangezien dat al een tijdje geleden is.

Als kind leek het mij tof om een jongen te zijn. Niet zozeer omdat ik mij jongensachtig voelde, maar jongens hadden in mijn ogen allerlei handige voordelen. Als jongen hoefde je niet in de lange rij te staan bij de damestoiletten wanneer je nodig moest plassen, het speelgoed was interessanter met al die auto's, actiepoppen en garages en ik kreeg de indruk dat jongens minder netjes hoefden te zijn. Het speelgoedprobleem heb ik -best onbeschaafd eigenlijk- kunnen oplossen door de garage van mijn broer in te pikken. Echt netjes ben ik nooit geworden, vrees ik.

En o, wat wilde ik graag in bomen klimmen; het liefst zo hoog mogelijk. Dat vonden de volwassenen niet goed en dat vond ik natuurlijk ontzettend stom. Ik heb nooit hoog in een boom gezeten, al moet ik bekennen dat dit meer kwam door mijn (gebrek aan) motoriek – klimmen boven een meter lukte domweg niet– dan dat het als meisje eigenlijk niet mocht.

Op school (toen al!) viel het mij al op dat jongens vaker straf kregen of moesten nablijven, maar ik denk dat een kind toen sowieso sneller en strenger werd gestraft. Ik ben blij dat het onderwijs op dat gebied met de tijd is meegegroeid. Tegenwoordig wordt echter nog steeds van de meeste kinderen verwacht dat ze stil op hun stoel blijven zitten. Sommige kinderen passen zich aan en andere kinderen niet; dat lijkt mij niet zo verwonderlijk.

Minder gymnastiek, minder schoolzwemmen en meer computergebruik... Is dat eigenlijk niet het werkelijke probleem?

Dat de SIRE aankaart dat jongens van nature niet braaf stil blijven zitten, vind ik begrijpelijk. Maar geldt die constatering niet voor heel veel kinderen; voor jongens én voor meisjes? Ik heb persoonlijk een hekel aan gymnastiek en aan activiteiten waar ik moe van word. Toch denk ik dat iedereen een fysieke uitlaatklep nodig heeft. Juist op sport wordt er bezuinigd...

Ik vind het daarom ontzettend jammer dat de SIRE voor deze slogan heeft gekozen: Laat jij jouw jongen genoeg jongen zijn? en niet voor: Laat jij jouw kind genoeg kind zijn?' Omdat het in mijn ogen niet zozeer gaat over een jongensprobleem, maar over het feit dat we gestopt zijn met het gebruiken van gezond verstand.

Het is natuurlijk niet bepaald realistisch om van een meisje te verwachten dat zij braaf binnenspeelt in haar prinsessenjurk terwijl haar broer van het klimrek afspringt met zijn onbreekbare 'broekie'-broek.

Wat voor signaal geef je aan opgroeiende kinderen als je blijft roepen dat 'een jongen vooral een jongen moet zijn?' Dan wordt hij dus geacht om zich als een jongen te gedragen. Alsof het niet oké is om dezelfde interesses te hebben als een meisje. Wat een keurslijf...

Ik vind het een gemiste kans dat er niet wordt ingegaan op het feit dat ieder kind zichzelf mag zijn: jongen of meisje, wel of geen liefhebber van stoeien, wel of geen computeraar, wel of niet willen spelen met barbies, wel of geen interesse in het vies maken van kleding... Ieder kind is uniek en daarvoor zou wat mij betreft meer aandacht mogen zijn.

Het lijkt alsof er in de ideale SIRE-wereld alleen maar meisjes- of jongensdingen bestaan. Daarmee doe je meisjes sowieso tekort, maar uiteindelijk ook de jongens.

Volgens mij helpt het niet om alle jongens op te leggen dat ze meer moeten ravotten en vaker risico's moeten nemen. Zeker niet als zij tijdens dat 'risico lopen' ook nog in zo'n 'broekie' worden gehesen; hoe tegenstrijdig kun je zijn als opvoeder? Wat de SIRE-campagne bij mij heeft bereikt, is dat ik nu exact dezelfde gedachte heb als tijdens mijn kindertijd: volwassenen kunnen stom doen.