Ode aan het halflege glas

Ingrid Persoonlijk 03-01-2019

Ze zeggen dat het nieuwe jaar een onbeschreven blad is. Dat het tijd is voor bezinning en goede voornemens. Ik kauw ondertussen mijn vijfde oliebol weg en denk aan niets.

Nou ja, eigenlijk denk ik altijd wel aan íets. Het is meer dat mijn hoofd niet zo staat naar 'knallen in het nieuwe jaar'. Het oudejaarsvuurwerk was al hard genoeg. En ja: misschien moet ik nog meer ont-stressen, ~~mijn conditie vanaf nul weer opbouwen~~ vaker sporten, mijn bedrijf laten bloeien als nooit tevoren, nog gezonder eten, attent blijven voor de mensen om mij heen, mooie reizen maken zonder CO2-voetafdruk (hóe dan?), het huis spic-en-span maken, een theatervoorstelling uit de grond stampen, een bestseller schrijven, niet vergeten de planten water te geven en vaker bedenken dat dingen niet per se moeten. Of zoiets.

In februari is alles weer vergeten. Daarom vind ik goede voornemens een beetje zonde van de tijd. Datzelfde geldt voor terugblikken op het oude jaar. Dat moet ik nu dus ook niet gaan doen, maar vooruit: het afgelopen jaar ging voor mij allerlei kanten op. 2018 bevatte mooie, ongemakkelijke, bijzondere, droevige en memorabele momenten.

Samenvatting: 2018 leek op ieder jaar, maar bleek toch weer anders dan andere jaren.

Ook komend jaar zullen sommige zaken hetzelfde zijn en zal er soms iets veranderen, verwacht ik. Misschien gebeurt er helemaal niets noemenswaardig en dat is ook oké. Alleen maar gewéldige projecten doen en fantástische dingen beleven; het klinkt mooi, maar is dat realistisch? Geef mij maar een beetje gelijkmatigheid. Gelijkmatigheid komt een beetje saai over en scoort natuurlijk minder goed op Instagram dan een groots en meeslepend leven, maar eerlijk gezegd hoeft mijn leven niet alleen maar uit grootse momenten te bestaan.

Het glas zal ook weleens halfleeg zijn in het nieuwe jaar. Halfleeg, niet halfvol. Ik vind het namelijk onzin om te beweren dat een glas halfvol is, als deze halfleeg is. Ik krijg dan het sterke vermoeden dat de inhoud al is opgedronken door de mensen die erop blijven hameren dat-ie toch echt halfvol was.

Nu kun je een discussie voeren over 'halfleeg' of 'halfvol', maar het gaat er uiteindelijk om dat je nog steeds een glas in handen hebt. En als de inhoud niet lekker blijkt te smaken, kan het glas dus beter halfleeg zijn.

Misschien had ik ook mijn hoeveelheid oliebollen kunnen halveren: vijf oliebollen zijn immers best veel. Nee, natuurlijk niet. Ik doe niet aan goede voornemens. Bovendien zijn oliebollen prima te consumeren met een halfleeg glas erbij. Proost!

Keuzes maken Thuis Winter