Precies een maand geleden klonk de stem van David Bowie in mijn oor. Ik bezocht toen de tentoonstelling 'David Bowie is' in het Groninger Museum. Ik raakte onder de indruk: vanaf het moment waarop ik de audio headset op mijn hoofd kreeg, tot de indrukwekkende afsluiting.
Mezelf een fan noemen gaat te ver: daarvoor luister ik te weinig naar de muziek van David Bowie. Toch moet ik zeggen: ook voor niet-fans was deze expositie interessant. Er was van alles te horen en te zien: films, foto's, grote projecties, geluidsopnames, kostuums, handgeschreven briefjes… En ik dacht: heeft David Bowie toch veel verschillende talenten.
David Bowie had de moed en kracht om te veranderen waarbij vaste patronen werden doorbroken.
Zowel qua muziekstijl als persoon bleef hij zichzelf vernieuwen. Vooral voor dat laatste heb ik veel respect. Het getuigt van moed om te durven veranderen; zeker wanneer je succesvol bent in een bepaalde rol (bijvoorbeeld als Ziggy Stardust) en iedereen van je verwacht dat je dit blijft doen.
Lange tijd heb ik bij een rij televisies gestaan waar o.a. de videoclip 'Blackstar' werd getoond. Een aantal dagen daarvoor werd deze clip besproken in De Wereld Draait Door. Waar het verhaal in de clip precies over ging, bleef voor iedere deskundige onduidelijk. In het museum deed ik een poging om de betekenis zelf te ontdekken: sommige beelden vond ik angstaanjagend, maar vooral ongrijpbaar.
Verband om het hoofd en knopen als ogen… Rituelen van mensen die in trance leken te zijn... Een meisje met een dierenstaart… Flarden van Major Tom? Draaide dit nummer om de dood? Het lukte mij niet om de echte betekenis te ontdekken.
Ik heb in het museum alle tijd genomen om te kijken, te luisteren en de creaties van David Bowie op mij in te laten werken. Dat was een mooie en unieke ervaring, maar het voelde ook intiem. Té intiem bijna.
Het leek alsof ik stiekem een dagboek aan het lezen was. Het dagboek van een artiest die op dat moment vol in het leven leek te staan.
De verhalen van een artiest die hard aan het werk was om een nieuw album uit te brengen. De context van 'Blackstar' wordt een maand later pijnlijk duidelijk. Ik kijk opnieuw naar de Wereld Draait Door. De muziek van David Bowie wordt voor de tweede keer besproken, met de verdrietige waarheid van nu.
Eerlijk gezegd ben ik er nog steeds niet zeker van of ik de muzikaliteit van het laatste album van David Bowie kan doorgronden. Of dat ik nu écht weet hoe David Bowie als persoon was. Het was bijzonder om in het Groninger museum een kijkje te mogen nemen in zijn wereld. Ik denk dat onze wereld hem gaat missen.