Ik houd best van een eitje. Biologisch en niet te blubberig gekookt. Bij voorkeur tijdens een luie ochtend zodat ik alle tijd kan nemen voor het ontbijt. Een klein ontspanningsmoment: hapje voor hapje -heerlijk mindful dus- en met een snufje zout een ei verorberen. Dit ritueel is behoorlijk verstoord.

Een ei eten betekent nu: het eierdoosje uit de koelkast halen, naar de website van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit gaan, codes opzoeken en vergelijken, voor de zekerheid samen naar de codes kijken (hoe romantisch), toch nog even een laatste check, op hoop van zegen het ei koken en tijdens het opeten constant moeten denken aan het gevaar dat fipronil heet. Wat zou er gebeuren als dat antiluizenmiddel er toch nog in blijkt te zitten? Je weet maar nooit...

Onze gekochte eieren zou volgens de NVWA veilig moeten zijn. Wat nou als die lijst niet klopt?

Stel je voor: straks ben ik mezelf aan het vergiftigen met fipronil... De omdenkers zullen nu denken: 'Nou ja, Ingrid. Wat er ook gebeurt: je blijft in ieder geval luizenvrij.'

Toen vorige week de berichten uitkwamen over het aangetroffen fipronil, maakte ik mij eigenlijk niet zo heel erg druk. Ze zeiden dat het goedje in een veel hogere dosis werd gebruikt als anti vlooienmiddel voor huisdieren. Ik had die dag uitgebreid een hond geaaid die achteraf ook behandeld bleek te zijn. Nou ja, dan had ik het verkeerde spul toch al binnen gekregen. Daar had ik helemaal geen ei voor nodig.

Op de televisie ging het verder: ik keek een beetje lacherig naar Nieuwsuur. Een ei eten met fipronil zou Heel Erg Erg zijn. De NVWA leek dat te nuanceren. Ja, fipronil was wel een probleem. Maar het betrof weinig bedrijven. De kans om een fipronil-ei aan te treffen was klein. En als je het toch at, dan was het niet zo erg. Het ging maar om een kleine hoeveelheid. Al moest je uitkijken dat kinderen zo'n ei niet binnen zouden krijgen...

Kinderen mogen geen fipronil-ei eten van de NVWA... Daarvan gaan bij mij juist de alarmbellen af.

Juist door die 'geruststellende' woorden ben ik onrustig geworden. De omdenker in mij denkt namelijk: 'Als een kind iets niet mag eten, dan zal het voor mij ook niet goed zijn.' Ik vraag me af: hoe lang is dit probleem al gaande? Nu worden veel eieren weggegooid, maar die fipronil lijkt mij niet van gisteren... Wat gebeurt er met al die taartjes, cakes, koekjes en alle andere producten met ei die allang in de winkels liggen?

Een ander probleem: als ik het goed begrijp, zijn veel biologische boeren erin 'geluisd'. Aan het luizenmiddel wat zij hebben gebruikt, blijkt -buiten hun weten- fipronil te zijn toegevoegd. Zij zitten nu met de gevolgen: onverkoopbare eieren en besmette kippen.

Bovendien: iedereen, ikzelf ook, heeft het steeds over de eieren. Terwijl het afschuwelijk is voor al die kippen die fipronil toegediend hebben gekregen.

Sommige bedrijven gaan over tot 'detoxen' (door de kippen op een speciaal dieet te zetten, worden ze ontdaan van het gif). Helaas worden er ook ontzettend veel kippen geruimd. Dat vind ik tragisch.

Ik vraag me af hoe er de afgelopen tijd is gecontroleerd door NVWA. Zeker als ik uit het nieuws verneem dat diverse pluimveebedrijven zelf melden dat ze te maken hebben met fipronil. Ik waardeer hun eerlijkheid en verantwoordelijkheidsgevoel, maar vraag me af: zouden er ook bedrijven zijn die dat niet melden, maar wel door de controle heen zijn gekomen?

Ik zou het niet weten. Als consument kun je alleen uitgaan van De Heilige Bingo Lijst van de NVWA. Zolang onze eieren niet op die lijst staan, kunnen wij burgers rustig slapen. Of zoiets. Trouw blijven we daarom onze biologische eieren checken. Alles lijkt goed. Tot afgelopen zondagochtend...

Er zitten nog twee eieren in het doosje. Routinematig ga ik naar de website van de NVWA -de site blijkt net te zijn bijgewerkt- en zoek de codes van het ei. Bingo.

Het eerste wat ik denk: ging dit maar zo met de Staatsloterij. Dan had iedereen een mooie prijs, ook als je lot niet geldig was. Wat te doen met onze eieren? Op de site van het NVWA staat dat deze gewoon (want categorie 3) geconsumeerd kunnen worden. Het Voedingscentrum vindt dat in ieder geval goed:



Volgens de website van Bionext moet ik die eieren weggooien of terug naar de winkel brengen:



Als je deze adviezen naast elkaar legt, is het totaal niet duidelijk wat we moeten doen. Bovendien hebben we de rest van de eieren (want: toen 'veilig') al opgegeten. Heeft dat gevolgen? Niemand die daarover een uitspraak doet. Het blijft een verschrikkelijk probleem: voor de dieren, voor de pluimveesector, voor de handel en de export. Het gaat wat mij betreft veel verder dan dat ik nu niet rustig een eitje kan eten.

Als consument maak ik mij zorgen om het feit dat ik iets heb gegeten dat volgens de NVWA veilig zou moeten zijn.

De lijst met codes moet je dus constant nakijken, alsof het aandelen zijn die ieder minuut kunnen veranderen... Wat zegt het eigenlijk als de code er niet op staat? Uit mijn situatie blijkt dat een ei alsnog op de fipronil-lijst komt te staan... Het is niet oké dat de informatievoorziening wijzigt en tegenstrijdig is. Ik vind het zorgwekkend dat bedrijven het zelf moeten melden als zij fipronil hebben aangetroffen (nogmaals mijn respect voor die mensen die deze verantwoordelijkheid hebben genomen), in plaats van dat dit tijdens controles aan het licht komt.

Helaas, onze twee fipronil-eieren hebben we weggegooid. Met die handeling ben ik meer kwijt geraakt dan die twee eieren. Voorlopig ligt ook mijn vertrouwen in veiligheid op voedsel, helemaal onderin de vuilnisemmer.